အာခ်ဲအိပ္မက္ ပ်က္မပ်က္

နာဂစ္မုန္တုိင္းထိေဒသမ်ားေၾကာင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၌ ဆန္ျပတ္လပ္မွာ စိုးရိမ္စရာ မရွိေၾကာင္း စစ္ အစိုးရက ေၾကညာ၏။ သို႔ေသာ္ လာမည့္ ၾသဂုတ္၊ စက္တင္ဘာ၊ ေအာက္တုိဘာမွစ၍ ရန္ကုန္မွာ ဆန္ျပတ္လပ္ၿပီး တျပည္လုံး လူမႈေရးအုံႂကြမႈမ်ား ျဖစ္လာႏုိင္သည္ဟု ပကတိ စီးပြားေရး ကိန္း ဂဏန္းမ်ားကုိ အေျချပဳၿပီး ေခတ္ၿပိဳင္က ေထာက္ျပထား၏။
တဘက္ကလည္း ၾသဂုတ္၊ စက္တင္ဘာ၊ ေအာက္တုိဘာ၊ သုံးလအတြက္ ဆန္ကုိ ေစ်းမတင္ဘဲ ထိန္းေရာင္းေပးရန္ ရန္ကုန္ ဒုတိယၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ ေမာင္ပါက ရန္ကုန္ဘုရင့္ေနာင္ ဆန္ကုန္သည္ ႀကီးမ်ားကုိ မၾကာခင္က ႀကိတ္ၿပီး အမိန္႔ထုတ္ထားျပန္၏။ ထုိအခ်က္က ဆန္ျပတ္လပ္္မည့္ကိစၥ စစ္အစုိးရ မည္မွ်ပူပန္ေနသည္ကုိ ထင္ထင္ရွားရွား ျပေန၏။ ေစ်းကြက္ကုိ အမိန္႔ျဖင့္ ၀င္ေရာက္ စြက္ဖက္ျခင္းသည္ စင္စစ္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးကုိ ဆန္႔က်င္ျခင္းျဖစ္၏။
ဒုတိယၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ ေမာင္ပါ၏ အမိန္႔ေၾကာင့္ ဘုရင့္ေနာင္ ဆန္ကုန္သည္ႀကီးမ်ား လုပ္စားရန္ မျဖစ္ ေတာ့ဘဲ ဆန္ပြဲ႐ုံမ်ား ပိတ္ရမည့္ကိန္း ဆုိက္ေန၏။ လက္ေတြ႕အေျခအေနကုိ ၾကည့္လွ်င္လည္း စပါး ေစ်းက ေအာက္ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ တင္း (၁၀၀) ကုိ က်ပ္ (၄) သိန္း၀န္းက်င္ထက္ ေလ်ာ့ျခင္းမရွိ။ ဆန္ေစ်းကလည္း ထိပ္စဆန္ေစ်းက တတင္းခြဲ တအိတ္ကုိ (၃၆,၀၀၀) ေက်ာ္ေနသည့္အတြက္ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ယခုအခ်ိန္ ေစ်းထက္ (၂) ႏွစ္အတြင္း (၁၂၅) ရာႏႈန္း တက္လာ၏။

ကမာၻ႔စားနပ္ရိကၡာႏွင့္ စုိက္ပ်ဳိးေရးအဖြဲ႕(FAO) က ထုတ္ျပန္သည့္ စာရင္းအရ မုန္တုိင္းဒဏ္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ခံရသည့္ ဧရာ၀တီတုိင္း၊ ရန္ကုန္တို္င္း (၁၁) ၿမိဳ႕နယ္တြင္ စပါးစုိက္ႏုိင္သည့္ ဧကမွာ ထုိ (၁၁) ၿမိဳ႕နယ္ရွိ စုစုေပါင္း စုိက္ဧက၏ (၄၄) ရာႏႈန္းသာရွိ၏။ ၂၀၀၈ မုိးစပါး စုိက္ရန္ လုိသည့္ မ်ိဳးစပါးတန္ခ်ိန္မွာ အဆိုပါ (၁၁) ၿမိဳ႕နယ္အတြက္ တန္ခ်ိန္ (၃) ေထာင္ေက်ာ္ လုိ၏။ အဆိုပါ (၁၁) ၿမိဳ႕နယ္၏ ခုိင္းကၽြဲ၊ ခုိင္းႏြား ဆုံး႐ႈံးမႈမွာ မုန္တုိင္းမတုိက္မီကာလ အေရအတြက္၏ (၃၄) ရာႏႈန္းရွိ၏။

လက္ေတြ႕အေျခအေနကုိ ၾကည့္လွ်င္ ဆားငန္ေရ၀င္သည့္ ျပႆနာ၊ ခုိင္းကၽြဲ၊ ခုိင္းႏြား မလုံေလာက္ သည့္ျပႆနာ၊ လယ္လုပ္သား ရွားပါးသည့္ျပႆနာ စသည္တုိ႔ေၾကာင့္ (၄၄) ရာႏႈန္းျပည့္ေအာင္ ျပန္စုိက္ႏုိင္ရန္မလြယ္။ လုိအပ္သည့္ မ်ိဳးစပါးလည္း အျပည့္အ၀ မရသည့္ျပင္ မုိးစပါးစုိက္ခ်ိန္လည္း လြန္ေနၿပီျဖစ္၏။

မုိးစပါးအထြက္ကုိ ေမွ်ာ္ကုိး၍ မရသည့္အေျခအေနတြင္ ကုန္သည္ကုိ စစ္အစုိးရက ဓားႀကိမ္းႀကိမ္း ၿပီး လာမည့္ ၾသဂုတ္၊ စက္တင္ဘာ၊ ေအာက္တုိဘာအတြက္ ဆန္ေစ်းထိန္းရန္ဆုိသည္မွာ ရယ္စရာ ျဖစ္ေန၏။ ျမန္မာစစ္အစိုးရ ႀကိတ္ၿပီး ေခ်ာက္ခ်ားေနသည္မွာ ေပၚလြင္၏။

စင္စင္ ခုတ္ရာတျခား ရွရာတလြဲ ျဖစ္ေနျခင္းကုိ စစ္အစိုးရ သေဘာမေပါက္။ ျပည္သူတရပ္လုံး ယူက်ံဳးမရ ျဖစ္ေနသည့္ နာဂစ္မုန္တုိင္းျဖစ္သည့္ကိစၥ အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး အန္အယ္လ္ဒီႏွင့္ ပူးေပါင္း ႏုိင္ငံေရးအေျဖရွာခဲ့လွ်င္ ျပည္သူကလည္း ေထာက္ခံမည္၊ ႏုိင္ငံတကာမွာလည္း မ်က္ႏွာပြင့္မည္ကုိ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား သိဖုိ႔ေကာင္း၏။

ကမာၻ႔အေတြ႕အႀကဳံကုိၾကည့္လွ်င္ ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ သဘာ၀ေဘးအႏၲရာယ္တို႔ ဆက္စပ္မႈရွိ၏။ သဘာ၀
ေဘးအႏၲရာယ္ဒဏ္ ဆုိးရြားေလ ႏုိင္ငံေရးမတည္ၿငိမ္မႈ ပုိမ်ားေလျဖစ္သည္ဟု ႏုိင္ငံတကာ ေလ့လာ သူေတြက ယူဆ၏။ အထူးသျဖင့္ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး တုိးတက္မႈနည္းသည့္ ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ ပုိ၍ မတည္ၿငိမ္မႈမ်ားေလဟု ေထာက္ျပၾက၏။

၂၀၀၄ ဆူနာမီ မတုိင္ခင္ကဆုိလွ်င္ အင္ဒိုနီးရွားအစိုးရႏွင့္ ဆူနာမီဒဏ္ခံရသည့္ အာခ်ဲျပည္နယ္ၾကား ႏုိင္ငံေရး ပဋိပကၡႀကီးမား၏။ အာခဲ်ခြဲထြက္ေရးသမားမ်ားႏွင့္ အင္ဒိုနီးရွား အစိုးရၾကား ႏွစ္ (၄၀) ေက်ာ္ ေျဖရွင္းမရသည့္ ႏုိင္ငံေရးျပႆနာျဖစ္၏။ အာခ်ဲျပည္နယ္ကုိ ကမာၻႏွင့္အဆက္ျဖတ္ထားၿပီး စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ျပ႒ာန္းထားသည့္အခ်ိန္ ဆူနာမီ၀င္လာျခင္းျဖစ္၏။ ထုိအခ်က္ကုိ အခြင့္ေကာင္းယူ၍ ဆူနာမီမတုိင္မီ (၂) လအလုိမွာ အင္ဒုိနီးရွားသမၼတျဖစ္လာသူ ဆူဆီလုိဘန္ဘန္းက အာခ်ဲလက္နက္ ကုိင္ ခြဲထြက္ေရးသမားမ်ားႏွင့္ ေဆြးေႏြး၏။

ေဆြးေႏြးမႈရလဒ္အျဖစ္ ဆူနာမီဒဏ္ခံရသည့္ အာခ်ဲကုိ ႏုိင္ငံတကာက အခ်ိန္မီ ကယ္ဆယ္ခြင့္ ရသကဲ့သုိ႔ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေရးကုိလည္း အလုံးအရင္းႏွင့္ ကူညီခြင့္ရ၏။ ေနာက္ဆုံး အင္ဒို နီးရွားအစိုးရႏွင့္ အာခ်ဲခြဲထြက္ေရးသမားမ်ားၾကား ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ႏုိင္၏။ အာခ်ဲခြဲထြက္ ေရးေခါင္းေဆာင္ကုိ အာခ်ဲျပည္နယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးအျဖစ္ တင္ေျမႇာက္ႏုိင္ခဲ့၏ ထုိအခ်က္ကုိ ကမာၻက ဥပမာေကာင္းအျဖစ္ ယူဆ၏။

ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ နာဂစ္မုန္တုိင္းတုိက္ၿပီဆု္ိေတာ့ အာခ်ဲမွာ ကူညီခဲ့သည့္ ႏုိင္ငံတကာ စစ္သေဘၤာမ်ား ကယ္ဆယ္ရန္ အခိ်န္မီေရာက္လာ၏။ ျမန္မာစစ္အစိုးရက အန္အယ္လ္ဒီႏွင့္ ေဆြးေႏြးၿပီး ဧရာ၀တီ တုိင္း ကယ္ဆယ္ေရး ဖြင့္ေပးေလမလား ကမာၻက ေမွ်ာ္လင့္၏။ အာခဲ်ကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ႏုိးႏုိးအမ်ားက စိတ္ကူးယဥ္၏။ ပိတ္ေနသည့္ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးကုိ နာဂစ္က ဖြင့္ေလမလား အိပ္မက္မက္သူမ်ားက မက္၏။

လက္ေတြ႕အေျခအေနတြင္မူ အန္အယ္လ္ဒီသည္ အာခ်ဲခြဲထြက္ေရးသမားမ်ားကဲ့သုိ႔ ဧရာ၀တီတုိင္း လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ လက္နက္ကုိင္ တုိက္ပြဲ၀င္ေနသည့္ ပါတီမဟုတ္။ တျပည္လုံးက မဲဆႏၵ ရွင္မ်ားလုိလားသည့္အခ်က္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ တာ၀န္ရွိသည့္ ပါတီျဖစ္၏။ အၾကမ္းမဖက္ လမ္းစဥ္ စြဲကုိင္သည့္ပါတီျဖစ္၏။ ပါတီေခါင္းေဆာင္ကလည္း အက်ယ္ခ်ဳပ္က်ေန၏။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊကလည္း ဆူနာမီကာလ အင္ဒိုနီးရွားသမၼတ ဆူဆီလုိဘန္ဘန္းကဲ့သို႔ စိတ္ရင္းမ်ိဳးထားႏုိင္သူမဟုတ္။ နာဂစ္ေၾကာင့္ အေလာင္းမ်ား သိန္းသန္းခ်ီေနသည္ကုိပင္ သတင္း ပတ္အေတာ္ၾကာသည္ထိ လွည့္မၾကည့္ဘဲ ေနရက္သူျဖစ္၏။ ျပည္သူႏွင့္ အတုိက္အခံအေပၚ ရက္စက္ရန္ ၀န္မေလးသူျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ဧရာ၀တီတုိင္း ကယ္ဆယ္မည့္ ႏုိင္ငံတကာ စစ္သေဘၤာမ်ားကုိ လက္ညိဳးထုိးၿပီး ရန္လုပ္ေတာ့၏။ ေခတ္သစ္ ငရမာန္ကန္းႏွင့္ ေစာလူးမင္း ပုံျပင္ဟုပင္ ဆုိႏုိင္၏။

ဇာတ္ေပါင္းေသာ္ ကယ္ဆယ္ေရးထက္ ျပည္သူအေလာင္းမ်ားေပၚ စစ္ဖိနပ္နင္း၊ ဆႏၵခံယူပြဲလုပ္ၿပီၤး စစ္အစိုးရက တဖက္သတ္အႏုိင္ယူသြား၏။ ျပည္သူမ်ား မ်က္ရည္မစဲခင္ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကုိ အာမခံ ခ်က္ေပးမည့္ ေရြးေကာက္ပြဲေျခလွမ္းသစ္ကုိ စစ္အစိုးရက ျပင္၏။ အန္အယ္လ္ဒီကလည္း စစ္အစိုးရ ဆႏၵခံယူပြဲကုိ ကန္႔ကြက္ရင္း အသံတိမ္သြား၏။ ဤတြင္ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးအတြက္ အာခ်ဲအိပ္မက္ ပ်က္ေလပလားဟု ေတြးရန္ရွိ၏။

စစ္အစိုးရအေျခအေနမွာလည္း အာဏာ လက္နက္ႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေနသည့္တုိင္ ႏုိင္ငံေရးအရ အသာစီးမဟုတ္၊ စစ္အစိုးရေမွ်ာ္မွန္းသည့္ ပထမႀကိမ္ လႊတ္ေတာ္ေခၚၿပီး အစိုးရဖြဲ႕ၿပီးမွသာ စိတ္ ေအးရမည့္ အေနအထားျဖစ္၏။ အန္အယ္လ္ဒီမွာလည္း စစ္အစိုးရႏွင့္ ေဆြးေႏြးခြင့္ မရေသးသည့္ တုိင္ ႏုိင္ငံေရးအရ နာလန္မထူေတာ့သည့္ အေနအထားမဟုတ္။

အာခဲ်အိပ္မက္ ပ်က္မပ်က္ဆုိသည္မွာ ျမန္မာစစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအေပၚတည္၏။ ဆန္အက်ပ္ အတည္းေရာက္မွ အန္အယ္လ္ဒီႏွင့္ ေဆြးေႏြးရသည္ဆုိလွ်င္ တုိင္းျပည္ ပုိနာမည္။ ျမန္မာစစ္ေခါင္း ေဆာင္မ်ား အျမင္မွန္ရရန္ ေခတ္ၿပိဳင္က တုိက္တြန္းလုိပါ၏။ ။

မူရင္း ေခတ္ၿပိဳင္မဂၢဇင္း