ေျပာပါ

“အခက္အခဲေတာ့ရိွတာေပါ့။ ပို႔ေပးတဲ့ေငြရေတာ့ ခမ်ာမ်ား ေက်းဇူးတင္ရွာပါတယ္။ ေဆးဖို့းစုစုေပါင္းကေတာ့ ငါးသိန္းေက်ာ္ေလာက္ကုန္သြားတယ္။ အဆင္ေတာ့ေျပသြားတာေပါ့။ ပံုမွန္ေထာင္၀င္စာေတြ႔တဲ့အခါ လိုတာေတြကို စီစဥ္ေပးပါတယ္။ ကိုေအာင္ထြန္းတို႔ကလဲ ေတာ္လွန္ေရးေန႔ ရံုးေရွ႕ကိစၥနဲ႔ ခ်ိတ္ျပီး ဖမ္းခံလိုက္ရတယ္။ စုစုေပါင္း ၁၂ေယာက္။ ေထာင္၀င္စာအတြက္ အားလံုးခက္ခဲၾကတယ္။ ဒီအထဲက ထြန္းလင္းေက်ာ္ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးကေတာ့ ေဆးရံုၾကီးတင္လိုက္ရတယ္။ ေသြးေတြအန္လို႔။ နဂိုက သူ့မွာ အဆုပ္ေရာဂါရိွတယ္။ ဖမ္းခံလိုက္ရေတာ့ ပိုဆိုးသြားပံုရပါတယ္။”

ကိုယ္တိုင္ ေသြးအန္ေနသလိုပဲ ခံစားလိုက္ရတယ္။

သူတို႔ကို မျမင္မသိခဲ့ဖူးေပမယ့္ မေလးရွားေထာင္ထဲမွာ လူမ်ဳိးျခား ျမန္မာ(ဗမာလို႔ မသံုးတာက ခံလိုက္ရတိုင္း ညီအကိုတိုင္းရင္းသားေတြက အၿမဲပါေနက်မို႔ပါ)ေတြရဲ႕ အခ်ိဳးခံ အႏိွမ္ခံ အဖဲ့ခံ ဘဝေတြ ကိုယ္တိုင္ရင္ဆိုင္ ႀကံဳခဲ့ရဖူးတယ္ေလ။ အထူးသျဖင့္ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္အဖြဲ႔(မေလးေထာင္ရဲေတြက သံရံုးေရွ႕ အမ်ိဳးသားညီလာခံဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပၾကရင္း ဖမ္းခံရတဲ့သူေတြကို စုၾကည္ရဲ႕လူေတြလို႔ ေခၚတတ္ၾကၿပီး စုၾကည္ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ အဖမ္းခံထားရတာ မင္းတို႔ကဘာလုပ္ႏိုင္မွာမို႔လဲနဲ႔ ေလွာင္ေမးေမးေလ့ရွိပါတယ္)တိုင္းကို တျခား ေထာင္က် ျမန္မာမ်ားထက္ ပိုၿပီးေတာ့
ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ႏွိပ္ကြပ္ပါတယ္။ ေသြးထြက္ကြဲၿပဲ အားရေအာင္ထိုးက်ိတ္ကန္ေက်ာက္ရိုက္ႏွက္ႏွိပ္စက္ၿပီးမွတိုက္ပိတ္ေဆာင္ဘက္ ဆြဲထုတ္ခံသြားရတာမွာ ခံရတဲ့သူေတြဘက္က သူမ်ားႏိုင္ငံထဲ တရားမဝင္ခိုးေနတဲ့ ကေလကေခ်ေတြဘဝမို႔ခါးခါးသီးသီး အံႀကိတ္ လို႔သာ ခံခဲ့ၾကရတာပါ။

ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ တဲ့ အမိေျမနဲ႔ အဖႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးကို က်ေတာ့ တရားမဝင္သူေတြက ခပ္တည္တည္ တက္အုပ္ထားတာခံၿပီး တရားဝင္ႏိုင္ငံသားေတြျဖစ္တဲ့ တိုင္းရင္းသားအေပါင္းက တပါးသူစိမ္းေတြရဲ႕ေျမမွာ တရားမဝင္ အျဖစ္ခံလို႔(တခ်ိဳ႔မ်ားဆိုေပ်ာ္လို႔ပါးလို႔၊ တခ်ဳိ႕ေတြလဲ ေသၾကေၾကၾကေပါ့ေလ)ေနရတဲ့ ပံုေတြေျပာပါတယ္။ ဒီစကားကို ဖိႏွိပ္မႈေတြခံမႏိုင္ၾကေတာ့တဲ့အဆံုး ေထာင္ထဲ အစာငတ္ခံဆႏၵျပၾကစဥ္နဲ႔ တရားရံုးခ်ိန္းတခုမွာ က်ေနာ္တို႔ဟာ အျပစ္သားေတြမဟုတ္ေၾကာင္း ရင္ေကာ့ ေျပာခဲ့တုန္းက အဲဒီျမန္မာစကားမတတ္တဲ့ မေလး၊ တရုတ္၊ ကုလား ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားက တေလးတစား စဥ္းစားနားလည္ေပးၾကတယ္။အဲဒီရဲ႕ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ မေလးေထာင္ဝန္ထမ္းေတြဘက္က မစရဲေတာ့ဘူး။ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနေတြနဲ႔ ျပည္ပေရာက္ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ ကိုယ္၌က ေထာင္ပါအက်ခံၿပီး ဆန္႔က်င္ခဲ့ၾကတဲ့ အဲဒီရႈတ္ရွက္ခတ္ေနတဲ့ ရုတ္မတ္ခုႏွစ္ခ်က္ရဲ႕
အႏၱရာယ္ႀကီးမားပံုကို မင္းတို႔ေနာက္ထပ္ ဗမာဘယ္ႏွစ္သန္းေလာက္ ထပ္ၿပီးလက္ခံႏိုင္ေသးလို႔လဲဆိုတဲ့ နိမိတ္ျပေမးခြန္းတခုထဲနဲ႔တင္ ေကာင္းေကာင္းႀကီးသိနားလည္သြားေစတဲ့ သူတို႔ရဲ႕ အစိုးရဌာနပိုင္ ဝန္ႀကီးအဆင့္ေတြကေန သက္ဆိုင္ရာ ေထာင္ပိုင္ ေထာင္ခ်ဳပ္ေတြဆီကို ဖုန္းဆက္ေျပာဆိုလာရကုန္သည္အထိ ျဖစ္ခဲ့ၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ သိသိသာသာမဟုတ္ေပမယ့္ ေပၚေပၚထင္ထင္ႀကီးေတာ့ အသလြတ္ ရိုက္ႏွက္ႏွိပ္စက္ တိုက္ပိတ္တာေတြ မလုပ္ၾကေတာ့ဘူး။

ဆိုလိုခ်င္တာက သူတို႔လူမ်ဳိး သူတို႔ႏိုင္ငံေတြက သူတို႔တိုင္းျပည္ ဒုကၡေရာက္မွာကို စိုးရိမ္ပူပန္တတ္ၾကသေလာက္ ကိုယ့္လူမ်ိဳးသား တႏိုင္ငံတည္းအတူတူမွာက်ေတာ့ အမေလးဟဲ့လို႔ပဲ အေမေတြကိုတၿပီး ေအာ္ႏိုင္ေတာ့တယ္။ ဗမာစကားကို ဗမာလိုေျပာတာ
တျပည္ေထာင္တည္းသား ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း နားမလည္ၾကေတာ့ဘူးတဲ့လား။

လုပ္ရက္ၾကပံုေတြေျပာပါတယ္။ သူရို႕ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ဘယ္ျပည္သူကမွ အဲဒီေလာက္ ဒုကၡအေရာက္ခံၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ခုိင္းမထားပါဘူးေနာ္။ တရားဝင္ ႏိုင္ငံသားလက္မွတ္ကိုင္ထားတဲ့ ျပည္သူေတြနဲ႔ အဲဒီျပည္သူမ်ားရဲ႕ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ထားျခင္းကို ခံရတဲ့ အစိုးရလႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားက တရားမဝင္ ဖမ္းဆီးခံရ၊ သတ္ျဖတ္ညွင္းပမ္းႏွိပ္စက္ခံရ၊ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြထဲ တရားမဝင္ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္နဲ႔ ေနရစဥ္မွာ ဒီအာဏာရွင္ေစာက္ရူးေတြက အတည္ေပါက္နဲ႔ လူထုကိုတျပန္ ၿဖဲေဟာက္ေနေသးတယ္။ အရွက္မရွိတဲ့ အာဏာသူခိုးေတြပါ။ သူခုိးဆိုမွေတာ့လဲ အရွက္ကဘယ္ရွိခ်င္ေတာ့မလဲေလ၊ ေနာ့။
အမ်ားႀကီးပဲ။ သူခိုးေတြ၊ သူခိုးသားမယားေတြနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ေနာက္လိုက္ေတြ...။

တႏိုင္ငံလံုးမွာ က်န္ေနတဲ့ လူေကာင္းမ်ားက အခုလို ေထာင္ထဲေတြမွာ၊ ရိပ္သာ၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းနဲ႔ တရားစခန္းေတြမွာ၊ လမ္းေတြေပၚမွာနဲ႔ ေရမလာ မီးမရတဲ့ ပိန္းပိန္းပိတ္ အေမွာင္ထုဖုံးလႊမ္းတဲ့ တိုက္ခန္းငယ္ေတြမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့စြာ...။

တိုင္းျပည္ဟာ ကံၾကမၼာရဲ႕လက္ထဲ က်ေရာက္လို႔ေနပါၿပီ...။ ဥပေဒအကာအကြယ္မဲ့ေနရတဲ့ ျပည္သူေတြခမ်ာ ဘယ္ေတာ့ လုယက္သတ္ျဖတ္ခံရမလဲ ဆိုတာပဲ ေတြးေၾကာက္ေနရွာရေတာ့မယ္။ လူထုဟာ လံုၿခဳံရာမဲ့ခံစားလာရခ်ိန္ ကံကိုသာလွ်င္ ပံုခ်ၿပီးေတာ့ ျဖစ္လာသမွ်ဘာမဆိုကိုလက္ခံသြားရေတာ့မွာလား။ ဆရာေတာ္ဘုရားမ်ား ေဟာၾကားခဲ့သလို ရတနာသံုးပါးဂိုဏ္းဝင္ ရဟန္းျမတ္သံဃာေတာ္ေတြကို ညင္းပမ္းႏွိပ္စက္ ေစာ္ကားသတ္ျဖတ္ ေမာင္းထုတ္ခဲ့မႈေတြရဲ႕ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္လာမယ့္ အက်ဳိးဆက္ရလဒ္က တိုင္းျပည္ပ်က္သုန္းျခင္းပဲျဖစ္မလား။ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး သဘာဝေဘးဒဏ္ေတြ က်ေရာက္လာမယ္။ သမိုင္းမွာ မျဖစ္စဖူး မိုးေခါင္ေရရွား ရာသီဥတုေတြ ေဖါက္ျပန္လို႔ စားနပ္ရိကၡာရွားပါးမႈေတြ ႀကံဳလာမယ္။ လူလူခ်င္း အႏိုင္က်င့္ညွင္းပမ္းႏွိပ္စက္သတ္ျဖတ္တာေတြ ေပါလာမယ္။

ဗုဒၶဘာသာထြန္းကားတဲ့ႏိုင္ငံတခုမို႔ ဒီေလာက္ဒုကၡေရာက္ရဖို႔ရွိမလားဆိုရင္ ဘာလို႔ ဒီ ရဟန္းသံဃာ ရွင္သာမေဏနဲ႔ သီလရွင္သူေတာ္စင္ေတြ ေသြးေျမက် ပ်ံလြန္ ညွင္းပမ္းႏိွပ္စက္မႈႀကီးေတြ ျပဳခဲ့ရတာလဲ၊ ျပဳခြင့္ကိုေပးခဲ့ၾကတာလဲ ဆိုတာက အေျဖပဲ ျဖစ္မွာပါ။ ေသြးနဲ႔ေရးတဲ့ သာသနာမွာ သနပ္ခါးလိမ္း ပန္းပန္ၿပီး ဆႏၵမဲသြားထည့္ ကန္႔ကြက္ခဲ့ရံုနဲ႔ ရလိမ့္မယ္လို႔ထင္ရင္ လုပ္ၾကည့္ေပါ့။ ႏိုင္ငံေတာ္ အႀကီးအကဲေတြျဖစ္တဲ့ တိုင္းျပည္ဥေသွ်ာင္ပါတီ ကိုယ္စားျပဳ ဒီမိုကေရစီအမတ္မ်ားနဲ႔ သခင္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး စစ္စစ္မ်ားကလဲပဲ သိကၡာနဲ႔ ရိကၡာကို မွ်တဆင္ျခင္ၾကည့္မေနပဲနဲ႔တာဝန္ရွိတဲ႔အေလွ်ာက္ ဆင္းရဲသားေက်ာမြဲ ျပည္သူေတြရဲ႕ ငယ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာကို ေထာက္လို႔ ေထာင္က်က် တန္းက်က် လိုအပ္သလို ျပက္ျပက္သားသား အေရးယူ ကိုင္တြယ္ေဆာင္ရြက္သင့္ပါၿပီ။

ဒီအတိုင္းသာသြား၊ ခင္ဗ်ားတို႔အားလံုး တေန႔ေသလိမ့္မယ္ ဆိုရင္ ေျပာတဲ့သူကို ရန္ရွာခ်င္လိမ့္မယ္။ ေသရင္ၿပီးၿပီလို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ထင္ေနတဲ့ ဘာသာမဲ့ေတြအတြက္ ဘုန္းႀကီးတို႔ဘက္ကလဲ သရဏဂံုတင္ေပးဖို႔ မလိုပါဗ်ာ။ ေနာင္တခ်ိန္ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ေမတၱာစူးလို႔ ေလာကနဲ႔ ဓမၼက ဒဏ္ခတ္တဲ့အခါ ဒီလိုလူမဆန္သူေတြရဲ႕ အသုဘရႈဆြမ္းသြတ္မ်ိဳးေတာ့ ေဆာရီးပဲဒကာလို႔သာ ျငင္းလႊတ္ဖို႔ ျပည္သူ႔ဘုန္းဘုန္းမ်ားအားလည္း ဒီစာလက္ခံရရွိၾကသူမ်ားကေနတဆင့္ ၾကားျဖတ္ေလွ်ာက္ထားလိုပါတယ္ဘုရား။ ေနာက္ထပ္ၿပီးေတာ့ ဒီလိုလူစားမ်ိဳးေတြအတြက္ ေျပာစရာက မေသခင္
ထမင္းဝဝစားထားၾကဦးေပါ့လို႔ပဲ။ အသလြတ္ႀကီး က်ိန္းတယ္လို႔ စိတ္ေတာ့မခုၾကနဲ႔ေနာ္။ ဒီကတရားစကားနဲ႔ သံေဝဂယူႏိုင္ဖို႔ ေျပာတာပါ။

သူရဲေကာင္းဆိုတာ ေခတ္ကာလရဲ႕ေတာင္းဆိုမႈနဲ႔ သမိုင္းရဲ႕လိုအပ္ခ်က္အရသာ ေပၚထြက္လာရစၿမဲပဲျဖစ္တယ္။ တိုင္းျပည္မွာ လြန္လြန္မင္းမင္း ေနာက္ထပ္လိုအပ္ေနေသးတဲ့ သူရဲေကာင္းေတြအျဖစ္ ၈၈လြန္ ကာလေတြထဲက တံခြန္ထူခဲ့သူေတြက ဘယ္သူလဲ။ ကံမေကာင္းလွစြာပဲ ကိုယ္ေတာ့မဟုတ္ခဲ့ဘူး။ ေပါက္ပါတယ္ေနာ္။ ေျမွာက္ေပးေနတာလဲမဟုတ္ဘူး။ ၁၉၉၀ျပည့္ႏွစ္ သမိုင္းကေရြးခ်ယ္ေပးအပ္ထားတဲ့ တာဝန္အရနဲ႔ အဲဒီျပည္သူက လႈိက္လႈိက္လွ ဲလွဲ ေပးအပ္ခဲ့တဲ့ ေျပာဆိုလုပ္ကိုင္ပိုင္ခြင့္ေတြက ဘယ္သူ႔ဆီမွာလဲ။ ဘာျဖစ္လို႔ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ၾကာမွ ျပည္သူလူထုလက္ထဲ မလွိမ့္တပတ္နဲ႔ ျပန္ထိုးအပ္ၿပီးေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ပဲ ကန္႔ကြက္လိုက္ပါ၊ ဒီဟာခင္ဗ်ားတို႔ ျပည္သူလူထုရဲ႕ တာဝန္ေတြခ်ည္းပါပဲ လုပ္ေနရတာလဲ။ ျပည္သူလူထုသာ အခရာ အဓိကအက်ဆံုးလို႔ဆိုရင္ ဘံုရန္သူေတြနဲ႔ အနီးကပ္ဆံုး ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ကိုယ့္ လူမ်ဳိး ကိုယ့္ျပည္သူေတြအတြက္ အနည္းဆံုး
ရင္းႏွီးေပးဆပ္မႈေလးတခုခုေတာ့ တိုင္းရင္းသား မိဘျပည္သူအသီးသီးရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေတြအေနနဲ႔ အားနာပါးနာေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ျပသင့္ပါတယ္။ လုပ္ၾကဖို႔အခ်ိန္တန္ၿပီလို႔လဲ ထင္ပါတယ္။

ကိုယ္ကျပည္ပႏိုင္ငံေတြမွာ ရွာေဖြေထာက္ပံ့ႏိုင္လို႔ ကိုယ့္တမိသား ခ်မ္းသာရာရၿပီး ကုသိုလ္ကံေတြေကာင္းမယ္လို႔ ထင္ထားရင္အဲဒီစားႏိုင္ေသာက္ႏိုင္ေနတဲ့ မိသားစု ေဆြမ်ဳိးတစုတို႔ရဲ႕ အသက္အိုးအိမ္ စည္းစိမ္ေတြက စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕သားမယားေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ားလို မပြန္းမပဲ့ လံုျခဳံစိတ္ခ်စြာ ရွိေနမွာ ေသခ်ာလား။

ဇာေနယ်
(Ref: Hotel Rwanda)